Właśnie doczekaliśmy się nowego – trzeciego wydania tego podręcznika. Po kilkunastu latach
od wydania drugiego przyszedł czas na aktualizację wymagań APQP i dostosowanie ich
do bieżących potrzeb oraz problemów branży motoryzacyjnej.
Kto z nas nie słyszał stereotypowej sentencji: „za moich czasów było lepiej”? A może warto ten kulturowy i językowy stereotyp zastąpić innym słowem? Czy w codziennej praktyce biznesowej nie jest tak, że: „za moich czasów było po prostu… inaczej”?
Obecnie w przemyśle mamy do czynienia głównie z dwoma standardami wymiarowania: według podejścia europejskiego oraz według podejścia amerykańskiego. Kluczem do zrozumienia rysunku technicznego oraz właściwej interpretacji wymagań klienta jest zdiagnozowanie, w jakim standardzie dana dokumentacja została stworzona.
W dzisiejszych czasach, gdy dbałość o jakość produktów, a jednocześnie o środowisko naturalne, a także chęć ograniczenia wysokich kosztów to główne priorytety, przemysł lakierniczy musi stale poszukiwać rozwiązań godzących powyższe kryteria.
PPAP („Production Part Approval Process”) to tytuł jednego z podręczników określanych mianem „Core Tools”, które wymagane są w Systemie Zarządzania Jakością w przemyśle motoryzacyjnym. Został on wydany przez amerykańską organizację AIAG („Automotive Industry Action Group”) w celu określenia zasad zatwierdzania wyrobu przez klienta przed rozpoczęciem jego produkcji seryjnej.
Sześć dużych strat to bardzo skuteczny sposób kategoryzacji strat na maszynach: nieplanowane zatrzymania, planowane zatrzymania, mikro-przestoje, wolne cykle, odrzuty produkcyjne i odrzucenia startowe. Są one dostosowane do OEE i stanowią doskonały cel dla działań doskonalących.
W dzisiejszych czasach, kiedy koszty produkcji i produktywność pracowników odgrywają kluczową rolę w gospodarce globalnej, ergonomia stanowisk produkcyjnych nie jest już jedynie fanaberią, lecz koniecznością, szczególnie w kontekście starzejącego się społeczeństwa, bardziej uświadomionych pracowników i zwyczajnej rywalizacji o dobrego pracownika pomiędzy zakładami produkcyjnymi.
Six Sigma jest bazującą na liczbach i faktach długoterminową strategią zwalczania zmienności i marnotrawstwa we wszystkich procesach przedsiębiorstwa. Jest to podejście biznesowe, które skupia się na oszczędzeniu pieniędzy poprzez zwiększenie efektywności i jakości oraz zmniejszenie strat.
Praktyczne podejście do kalkulacji i interpretacji wskaźnika OEE. OEE jest wskaźnikiem efektywności, który pozwala nam porównywać, analizować i doskonalić, efektywność wykorzystania zasobów technicznych w procesach produkcyjnych. Odbywa się to dzięki identyfikacji i eliminacji marnotrawstwa, pogrupowanego do trzech kategorii (strat wynikających z Dostępności, Wykorzystania i Jakości). OEE integruje wykorzystanie czasu pracy zasobów technicznych i wykorzystanie materiałów. Mówiąc najprościej – identyfikuje procent czasu produkcji, który jest naprawdę produktywny.
Inżynierowie procesu to grupa osób mających szczególny wpływ na oszczędności zakładu produkcyjnego i optymalne wykorzystanie jego zasobów. To dzięki nim wprowadzane są ulepszenia, eliminowane marnotrawstwo oraz zwiększana jest wydajność przy redukcji kosztów. Trzeba mieć oczywiście na uwadze jakość produktów i znalezienie odpowiedniego balansu jest kluczowym zadaniem zespołów doskonalenia procesów.